CUT!! [TFboys&TF Family] come back กลับมารักกันอีกครั้ง : ความสัมพันธ์
"ไม่ต้องห่วงนะ กูจะรำลึกความหลังให้เองว่าเราเคยเป็นอะไรกันมาก่อน"
"มะ...ไม่...อ๊ะ!"
ผมไล่สร้างรอยตีตราไปทั่งบริเวณที่ริมฝีปากสัมผัสกับร่างกายตรงหน้า ฝ่ายที่ทำอะไรไม่ได้ก็เอาแต่ส่งเสียงครางหวานออกมาตลอดการเดินทางของริมฝีปาก พอผละออกมาดูผลงานของตัวเอง มันทั้งงดงามและน่ากลั่นแกล้ง น่าเสียดายจริงๆที่ก่อนหน้านี้ยอมปล่อยให้หนีไปตั้งนาน
หลังจากนี้อิสระคงไม่มีอีกแล้วล่ะนะฉีหลิน ของๆกู กำลังทรมารอยู่ใต้ร่างกู และมันจะเป็นแบบนี้ต่อไป บอกลาอิสระของตัวเองซะสิที่รัก
ผมเปลี่ยนตำแหน่งของมือที่จับแต่ก็ไม่ยอมให้ข้อมือสวยนี่หลุดออกจากกำมือ จากตำแหน่งที่อยู่ระดับเดียวกับศิรษะของอีกฝ่าย ก็เลื่อนลงมาเลื่อยๆตามตำแหน่งของปากตามรอยรักที่สร้างตลอดทาง ต่ำลง ต่ำลงเลื่อยๆ จนผมต้องจับมันผ่านใต้เรียวขาของฉีหลินที่เอาแต่ส่งเสียงร้องออกมาไม่ขาดสาย
"นี่ เป็นอะไรไป ครางไม่หยุดเลยนะ"
เสียงแค่นี้มันยังไม่พอที่จะทำให้หยุดการกระทำหรอกที่รัก ผมจัดการสร้างรอยรักที่ใต้ต้นขาเนียนไปเลื่อยๆ ก่อนจะแกล้งลองชิมสิ่งที่อยู่ตรงหน้าอย่างอ้อยอิง ผมค่อยๆไล่เรียงจากส่วนต้นขาด้านในเคลื่อนย้ายเข้าไปใกล้ส่วนสำคัญเลื่อยๆอย่างกับกำลังกินของหวานที่เอร็ดอร่อย
"อ๊ะ....อ๊าา..หยะ..หยุด..อ๊ะ..หยุด....อ๊ะได้แล้ว...อ๊า...อย่า....พอ...อ๊ะ..พอแล้ว..อ๊ะ"
"เมื่อก่อนไม่เห็นขอให้หยุดเลยนะ ทำไมตอนนี้มาขอกันล่ะ"
ในที่สุดผมก็ยอมผละออกมาถามคนที่ครางไม่หยุด แต่ก็ไม่ยอมให้เจ้าตัวตอบแบบสบายๆอยู่แล้ว ตราดใดที่ยังมีที่ว่างผมก็ไม่หยุดแสดงความเป็นเจ้าของกับร่างขาวนี่หรอก ยิ่งทำรอยมากเท่าไหร่ผมก็ยิ่งทำมารุงแรงขึ้นเลื่อยๆจนห่อเลือดในบางจุด
"อ๊ะ...อ๊าา....อ๊ะ..จะ..เจ็บ...อ๊า....อ๊ะ"
"ตอบสิ อย่ามัวแต่คราง"
นี่มันสุดยอดไปเลยที่ได้มากลั่นแกล้งคนตรงหน้าอีกครั้ง ทั้งๆที่เมื่อก่อนเจ้าตัวชอบให้ผมทำแบบนี้เองแท้ๆ เราชอบที่จะทำรอยให้กันและกันอยู่ทุกครั้งที่อีกฝ่ายเผลอ และชอบที่จะทำอะไรๆแบบเต็มแรงจนห่อเลือดด้วยซ้ำ มันน่าคิดถึงจริงๆ ไม่ยอมตอบสินะ ได้เลยที่รัก
"อ๊า!!! หยุดนะ อย่า!!"
หลังจากปล่อยให้ข้อมือสวยหลุดออกไป มันก็กลับไปปกปิดใบหน้าของเจ้าของเหมือนกำลังปิดบังความรู้สึกที่กำลังเอ่อล้นออกมา ผมก็เปลี่ยนมาเล่นกันเจ้าแก่นกลางที่แข็งขึ้นจากการทักทายของผม มันตั้งชูเหมือนอยากให้ผมเล่นกันมัน แค่พอออกแรงขยับมือขึ้นลงตามแนวความยาว เจ้าของมันก็ร้องดังขึ้น ขนาดยังพอดีมือเหมือนเดิมเลย โอ้วแต่เหมือนจะตื่นตัวกว่าเมื่อก่อนอีกนะเนี่ย น่าดีใจจัง
"อ๊ะ...อ๊า...งื้ออ..อ๊ะ..อ๊ะ..อ๊าา"
"เป็นอะไรหื้ม? อ๋อ ยังเร็วไม่พอสินะ ได้"
ผมเพิ่มความเร็วของมือให้ตามต้องการของฉีหลิน เร็วขึ้นจนมีน้ำไหลออกมาจากส่วนปลาย ผมก็ใช้น้ำนั้นเป็นตัวหล่อลื่นเพิ่มความเร็วของมืออีกจนอีกคนส่งเสียงอย่างทรมานไพเราะดังขึ้น
"อ๊า...อ๊ะ...อ๊ะ..พะ...พอ..อ๊าา!!!!"
ไม่ทันไรความสุขสีขุนก็ออกมาเปื้อนมือผมซะแล้ว น่าแปลกใจจริงๆที่มันเร็วขนาดนี้ ปริมาณความสุขที่หลั่งไหลออกมาดูแล้วเหมือนไม่ได้ทำเรื่องแบบนี้มาระยะนึง แต่เรื่องแค่นี้มันก็ไม่ได้ทำให้ผมอยากที่จะหยุดรำลึกความหลังหรอกนะ
เจ้าของความสุขที่ปล่อยออกมาหอบอย่างหนักภายใต้ลำแขนของเจ้าตัวอยู่อย่างนั้น แต่มันก็หลบสายตาของผมไม่ได้อยู่ดีก็เมื่อใบหูของเจ้าตัวหน่ะแดงขนาดนั้น คงจะกระดากอายที่ถูกทำให้ปลดปล่อยความสุขออกมาแบบนี้ต่อหน้าผมสินะ โหไม่นะที่รัก มันยังไม่จบหรอก
"!!!!"
ผมทำการดึงมือที่ปิดบังใบหน้านั้นออกทั้งๆที่มือของผมยังคงมีความสุขของเจ้าตัวเปื้อนอยู่ เขาดูตกใจที่ผมส่งนิ้วมือที่เปอะเปื้อนนั้นเข้าไปในโพรงปากของเจ้าตัว ให้ปลายนิ้วของผมเล่นกับลิ้นของอีกฝ่ายจนคาบความสุขหายไปจากนิ้วมือก่อนจะใช้มือข้างนั้นจับเข้าที่กรอบหน้าสวย
"เดี๋ยวนี้เสร็จเร็วเกินไปหรือเปล่า?"
"แฮ่ก..แฮ่ก...โรคจิต"
"จุ่ๆไหนเคยบอกว่าเราจะไม่ด่ากันไง.....ตอนกำลังมีความสุขกันหน่ะ"
"มันอ๊าา!!!"
ฉีหลินที่ทำท่าจะตอบโต้กลับก็ต้องส่งเสียงหวานนั่นออกมาอีกครั้ง เมื่อผมมอบของขวัญที่เราเคยใช้มันด้วยกันเมื่อก่อน ดันเข้าไปในช่องทางที่ผมไม่ได้เข้าไปสำรวจมานานโดยไม่ได้เตรียมพร้อมอะไรเลย ฉีหลินส่งเสียงแข่งกันความสั่นของของขวัญของเราไม่ขาดสาย คงจะคิดถึงมันมากเลยสินะถึงส่งเสียงมาดันขนาดนี้
"อ๊ะ...พะ..หยุด..อ๊ะ..หยุด...อ๊าาา"
"หื้ม? อะไรนะ? ยังไม่แรงพออีกหรอ?"
ผมกดเพิ่มระดับความสั่นของไวเบรเตอร์ไปอีกระดับนึง คนที่อยู่ด้านล่างก็ส่งเสียงออกมาไม่ขาด อ้ามีความสุขมากเลยสินะ
"อ๊ะ...อ๊ะ...ขะ..ขอร้อง...หยะ...หยุด...อ๊ะ...มัน..อ๊ะ..อ๊าา..ที๊!!!!"
ความสุขนั่นถูกปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง ผมดันแท่งสีอ่อนเข้าออกลึกๆ 3-4 ครั้ง ก่อนจะดันมันให้เข้าไปลึกอีกจนสุดความยาวและแน่ใจว่ามันจะไม่หลุดออกมา แล้วปล่อยให้มันสั่นอยู่แบบนั้น ต่อมาผมก็ดึงมือที่ปัดป้ายไปทั้งของฉีหลินมารวบไว้และสอบถามอาการของอีกคนแทน
"เป็นไงบ้าง?"
"อ๊ะ..หยุด...มันที..อ๊าา..อ๊ะ"
"อะไรหรอ?"
"หยะ..อ๊ะ...หยุดมันที...อ๊ะ..อ๊าา...ขอร้องอ๊ะ"
"แบบนี้มันไม่ใช่นายเลยนะฉีหลิน อ่อนแอขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหรหื้ม"
พูดไปผมก็ขบตามใบหูไล่ลงไปที่ลำคอและหยุดอยู่ที่แผ่นอกที่มันลอยขึ้นมาให้ผมได้ชื่นชมมันเอง ก็ในเมื่อยินดีที่จะให้ผมชื่นชมมันขนาดนั้น ผมก็ทำการครอบครองมันตามที่เจ้าของต้องการ ฉีหลินคงมีความสุขมากเลยสินะ ได้ทั้งของขวัญของเมื่อก่อนและให้ผมชื่นชมจุดที่แผ่นอกแบบนี้ ดูสิดิ้นพล่านไม่หยุดเลย
"อ๊ะ!!!"
"อ้า เกือบไปแล้ว อยู่นิ่งๆสิ นายไม่ได้รับอนุญาตให้เอามันออกนะ"
ผมทำการดันเจ้าแท่งวิเศษของฉีหลินเข้าไปอย่างแรงจนเจ้าตัวสะดุ้งอย่างกับถูกน้ำลวก ขยับเข้าออกแรงๆเป็นการลงโทษ และกลับมาเล่นกับเม็ดบนแผ่นอกต่อ เสียงแห่งความสุขถูกเปรงออกมาเลื่อยๆจนเสร็จสมไปเป็นครั้งที่ 3 ขี้โกงอีกแล้วนะที่รัก
"ทำแบบนี้ได้ไงห๊ะ 3 รอบแล้วนะ ลืมหรือเปล่าว่านายยังไม่ได้รับอนุญาตให้ปล่อยเลยนะ"
"ฮึก...อ๊ะ...พอ..อ๊ะ...ฮึก..แล้ว"
เสียงหวานที่มาพร้อมกับเสียงสะอื้นพยายามขอร้องถึงสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ด้วยร่างกายที่สั่นเทาตามความสั่นของสิ่งที่อยู่ในร่างกาย คนคุมเกมอย่างผมจะเอายังไงดีนะ เด็กดื้อก็ต้องได้รับโทษใช่มั้ยล่ะ
"อยากให้พอหรอ?"
"ฮึก..อ๊ะ..ฮือ..อ๊าาา"
ฉีหลินพยักหน้ารับอย่างทรมาร น้ำสีใสที่ไหลออกมาจากดวงตาทั้งคู่พยายามที่จะให้ผมทำตามที่เจ้าตัวขอให้ได้อย่างอ้อนวอนของความเมตตาจากผู้คุมเกมแห่งความสุขนี้
"รู้มั้ยว่ากูยังไม่เสร็จซักรอบเลย แต่มึงเล่นไป 3 รอบแล้ว"
"อ๊าา!!!!"
ผมดันไวเบรเตอร์เข้าออกแรงและเร็วอย่างต่อเนื่องพร้อมกดเลื่อนระดับความสั่นถึงระดับสูงสุด และเป็นอีกครั้งที่ความสุขของฉีหลินถูกปลดปล่อยออกมาเป็นรอบที่ 4 จะลงโทษเด็กดื้อยังไงดีนะ จัดการดึงแท่งสีอ่อนออกจากตัวของฉีหลิน หึ ดูสิเปียกขนาดนี้ ข้างในยังนุ่มเหมือนเมื่อก่อนมั้ยนะ
"แฮ่ก...แฮ่ก...ฮึก"
"อย่าพึ่งเหนื่อยสิ มันยังไม่เสร็จเลยนะ"
หลังจากที่ก้มลงไปกระซิบที่ใบหูของฉีหลินเสร็จ ผมก็ผละตัวออกจากคนที่นอนหอบหายใจอ่อนแรงเพื่อปลดอาภรณ์ที่เกะกะออกจนหมดและกลับลงไปหาร่างที่นอนหอบรอผมกลับไม่เล่นด้วยต่ออยู่ ปราดรองรอยสีขุนที่เปอะเต็มหน้าท้องของคนใต้ร่างออกมา แล้วค่อยๆส่งนิ้วเข้าไปทักท้ายภายในของอีกคนที่ก่อนหน้านี้เคยใส่เจ้าแท่งสีอ่อนอยู่
"ขอร้อง...แฮ่ก..ฮึก.พอ...อ๊ะ!!"
"บอกแล้วไงว่ามันยังไม่เสร็จ"
นิ้วมือถูกเพิ่มจำนวนส่งเข้าไปหาความอุ่นนุ่มภายในร่างขาวมากขึ้น ขยับเข้าออกจนฉีหลินบิดเร้าร่างกายไม่หยุดอย่างทรมาร เห็นแบบนี้ผมก็ยิ่งเร่งความเร็วของมือขึ้น
"อ๊าาา"
"อะไร ไม่อยากได้นิ้วแล้วหรอ? ก็ไม่บอกล่ะ"
สวบ!
"อ๊า!!!"
ก็ในเมื่อไม่อยากได้แค่นิ้วผมก็จัดการเปลี่ยนมันให้ตามที่ต้องการ แต่สิ่งที่เปลี่ยนมันเป็นสิ่งที่ใหญ่กว่าแท่งวิเศษของเราอีก ดูสิ ส่งเสียงดีใจดังขนาดนั้นเลย สงสัยอยากได้มากว่านี้สินะ ผมเริ่มขยับเพื่อให้อีกคนได้สัมผัสถึงตัวตนของผมที่เชื่อต่อเข้าสู่ร่างกายของอีกฝ่าย
ฉีหลินเอาแต่ครางลั่นกว่าเดิมไม่หยุด ผมจึงจับเรียวขาของฉีหลินแยกออกให้เราแนบชิดเข้าหากันอีกจนบั้นท้ายของอีกฝ่ายรอบขึ้นมาจากพื้นที่นอน จากนั้นก็เพิ่มแรงกระแทกสวนเข้าหาร่างผอมด้วยความเร็วถี่เหมือนเมื่อก่อนที่อีกฝ่ายชอบให้ผมทำมัน
ความเร็วที่เขาชอบให้ผมทำเมื่อก่อน พอห่างหายกันไปนานนับปีหรือไม่มีใครที่สามารถกระแทกเข้าหาช่องทางนี้ได้ดีเท่าผม ทำให้ของเหลวสีสดเริ่มไหลออกมาตามเรียวขาเปอะเปื้อนลงที่ที่นอน
"อ๊ะ..อ๊ะ...อ๊าา..อยะ...อย่า....อ๊ะ...พอแล๊ว!!!"
เพียะ!
"ใครบอกให้เสร็จห๊ะ อย่าทำให้โมโหได้ป่ะ"
"อ๊ะ..อ๊ะ..อ๊า...อ๊ะ"
พอตีเข้าที่แก้มก้นสวยเข้าไปทีนึง ผมก็เร่งขยับตัวตนของตัวเองเข้าหาอีกฝ่ายอย่างรวดเร็วไม่มีแรงตกจนทำให้ฉีหลินนอนครางไม่รู้จักอายไม่หยุด พร้อมกับของเหลวสีสดที่ไหลออกมาเพิ่มเมื่อผมขยับถี่ขึ้น
"อ๊า..เสียวดีใช่มั้ยล่ะ"
"อ๊ะ....อ๊าา...พอ....อ๊า..แล้ว"
เพียะ! เพียะ!
"อ๊า!!!!"
และเป็นคนใต้ร่างที่ได้ปลดปล่อยควาทสุขออกมาอีกเป็นรอบที่ 5 ในเมื่อผมยังไม่ได้ปลดปล่อยความสุขออกมาเลยซักนิด มันก็ไม่มีเหตุจำเป็นที่ผมต้องหยุดแรงของการขยับเข้าออกในร่างกานของอีกฝ่ายจริงมั้ย
"อ๊ะ..อ๊ะ...ขอร้อง..อ๊า..หยะ..หยุดซักที..อ๊ะ"
มือข้างขวาของผมส่งไปกอบกุมแท่งสีเนื้อที่เตรียมจะปล่อยน้ำสีขุนอีกครั้ง ออกแรงกดที่ส่วนปลายไว้แน่ รอให้ผมได้สำเร็จความสุขในไม่ช้า
"อ๊าาา"
"อึก..อ๊ะ...อ๊า"
ความสุขของผมถูกส่งเข้าไปภายในร่างกายของฉีหลินจนมันไหลย้อนออกมาด้านนอกเล็กน้อยผสมกับของเหลวสีแดง พอผมได้เสร็จสมตามต้องการแล้ว ผมก็ขยับเข้าออกอย่างเชื่องช้าต่อไปเลื่อยๆ แต่ก็เพิ่มแรงกระแทกเข้าไปหาร่างขวาเน้นๆ
"เป็นไง"
"งื้อออ...อ๊ะ...อ๊า!!"
ผมโน้มตัวก้มลงไปถามอีกคนใกล้ๆ มันทำให้ได้ส่งสัมผัสเข้าไปหาฉีหลินลึกมากขึ้นจนอีกคนสะดุ้งส่งเสียงตกใจที่สิ่งที่อยู่ภายในช่องทางด้านหลังเข้าไปลึกจนกระแทกเข้ากับจุดที่ทำให้อีกคนมีความสุขที่สุด ผมจงใจกระแทกเข้าที่จุดๆนั้นเน้นๆ
"จำได้มั้ยบทลงโทษที่เราชอบทำกันหน่ะ"
"อ๊า..ขอร้อง..อ๊ะ..อึดอัด..อ๊ะ...เอา..อ๊ะ..อ๊ะ..ออกอ๊า!!!!"
ผมกำและกดส่วนปลานของสิ่งที่อยู่ในมือแน่ และส่งมืออีกข้างเข้าจับกับกรอบใบหน้าขาวให้หันมาสบตากับผมเพื่อตอบคำถาม แต่แล้วผมก็นึกอะไรที่มันน่าสนุกออก จึงหยุดการกระแทกเข้าหาจุดของอีกฝ่าย
"ไหนตอบสิจำได้มั้ย"
"ดะ..ได้...อืออ"
"อึดอัดมากมั้ย อยากปล่อยหรือเปล่าเอ่ย"
ฉีหลินพยักหน้ารัวทั้งน้ำตาอย่างทรมาร ผมถอนตัวตนของตัวเองออกทำให้ของเหลวสีขุ่นภายในไหลผสมกับเลือดจากการฉีกขาดของช่องทางออกมาตามทางสู่ภายนอกจนเปื้อนกับพื้นที่นอนมากกว่าเดิม
ผมเอื้อมมือไปใต้หมอนที่ฉีหลินหนุนอยู่และหยิบของขวัญอีกชิ้นออกมาให้ฉีหลินได้ดู โลหะสีมันวาวปรากฏขึ้นต่อหน้าอีกคนจนเจ้าตัวต้องมองมันด้วยความสั่นไว้ ผมปล่อยให้เจ้าแท่งเนื้อของฉีหลินเป็นอิสระจากการจับกุมและมาใส่ของขวัญโลหะให้แทน
แก๊ก
"เอาสิ ได้เวลาลงโทษตัวเองแล้วนะ"
ผมเคลื่อนตัวออกจากฉีหลินมานั่งพิงหัวเตียงอยู่ข้างๆที่อีกคนนอนอยู่ และมองดูภาพการพยายามครานลุกขึ้นมาของร่างผอมแต่ก็คงจะยากลำบากเอาเสียหน่อยที่ต้องทนกับความเจ็บจากช่องทางที่ฉีกขาด
ฉีหลินครานเข้ามาคร่อมอยู่บนตัวของผมอย่างทรมารและความเจ็บจากทางด้านหลัง เจ้าตัวที่พยายามอดทนกับความทรมารนั้นค่อยๆกดน้ำหนักตัวลงไปให้บั้นท้ายเสียดสีกับแท่งความร้อนของผม โดยใช้มือที่ถูกกุญแจมืออยู่ยันกับหน้าท้องของผมไว้ พอถูไถบั้นท้ายไปมาซักพัก ฉีหลินก็ยกตัวขึ้นทั้งความเจ็บเพื่อให้ของแข็งที่ก้นของตัวเองถูไถเมื่อครู่เข้าไปภายในช่องทางที่คับแคบนั้นอีกครั้ง
"อ๊ะ...ฮึก...อ๊ะ"
พอเข้าได้แค่ส่วนหัว ฉีหลินก็ค้างอยู่อย่างนั้นและสะอื้นออกมาทั้งน้ำตา ถึงผมอยากจะช่วยกระแทกให้มันเข้าไปได้มากกว่านี้แค่ไหนก็ทำไม่ได้จึงได้แต่ดูอีกคนทรมารอยู่แบบนั้น
"อึก...อ๊ะ...อ๊า"
เจ้าของช่องทางกลั้นใจกดให้แท่งร้องของผมถูกกลืนหายเข้าไปในร่างกายจนถึงครึ่งก็หยุดค้างไว้เหมือนเมื่อกี้ จนผมสัมผัสได้ถึงความสั่นจากช่องทางแคบที่มันบีบรัดตัวตนของผมจนน่าอึดอัดไปหมด อยากกระแทกแรงๆ
ทั้งๆที่มันถูกกลืมมาได้แค่เพียงครึ่งเดียว ฉีหลินก็พยายามที่จะขยับเพื่อให้เจ้าตัวหายจากอาการอึดอัดที่เป็นอยู่ แต่แค่ขยับเพียงเล็กน้อยเท่านั้นก็ต้องหยุดลงด้วยมือของผมที่จักการกดสะโพกของฉีหลินลงมากลืนกินแท่งเนื้อของผมอย่างแรงจนมิด
"อ๊าา!!"
"อย่ามาโกงนะฉีหลิน โตแล้วยังทำตัวแบบนี้อยู่อีก คงให้ทำโทษด้วยตัวเองคงง่ายไปสินะ เดี๋ยวจะช่วยด้วยแล้วกัน"
"อ๊า!!! อ๊ะ..อ๊ะ..อ๊ะ....อ๊ะ"
แรงกระแทกจากทางด้านหลังทำให้ฉีหลินเสียการทรงตัวเอนตัวเข้ามาหาผม เมื่อได้โอกาสอีกครั้งในการคุมเกม ผมก็เข้าครอบครองเม็ดบนแผ่นอกอีกครั้งและในรอบนี้ผมเลือกที่จะออกแรงกับมันโดนการกัดแทนที่จะเล่นกับมันเฉยๆเหมือนรอบที่แล้ว
"อ๊ะ..อ๊ะ...จะ..เจ็บ..เบา..อ๊ะ..เบาหน่อย..อ๊า...อ๊ะ..ลึกไป...อ๊ะ"
"ถ้าเบามันก็ไม่สนุกสิ ต้องแบบนี้"
"อ๊ะ..อ๊ะ..อ๊ะ..อ๊า...อ๊ะ..อ๊า"
ผมเพิ่มแรงเข้าทางช่องคับแคบเป็นเท่าตัว ฉีหลิงก็ครางออกมาทั้งน้ำตาจนเสียงหวานนั้นเริ่มที่จะแหบเพราะคอแห้งจากการส่งเสียงมาตลอด ผมผลักให้ฉีหลินลงไปนอนราบกับที่นอนอีกครั้งแล้วเพิ่มแรงกระแทกให้โดยจุดเสียวของอีกคนๆเน้น จนฉีหลินเสร็จไปอีกรอบ และผมก็กระแทกเน้นๆไปอีก 2-3 ทีก็ฉีดน้ำสีขุนเข้าสู่ร่างกายของฉีหลินเป็นรอบที่ 2
"อ๊ะ!!!!"
ทั้งๆที่ผมเพิ่งจะเสร็จไปแค่ 2 น้ำ ฉีหลินก็จะหลับหนีผมไปด้วยความเหนื่อยล้า แต่แรงกระแทกต่อของผมทำให้ดวงตาที่กำลังจะปิดต้องเบิกกว้างขึ้นอีกครััง ของเหลวที่เหลืออยู่ภายในเป็นสิ่งที่ช่วยให้ทำนองของผมเป็นไปได้สะดวกขึ้นกว่าเดิม ผมสอดแขนช้อนเรียวขาขาวของฉีหลินขึ้นเกือบถึงบ่าและเทน้ำหนักหาคนใต้ร่าง ส่วนที่เชื่อมต่อกันเข้าไปลึกยิ่งกว่าเป็นเท่าตัวจนฉีหลินทรมารเจียนตาย แต่ก็หยุดการกระแทกของผมไม่ได้ การลงโทษของเราจะยังไม่จบจนกว่าผมจะพอใจ
"อ๊ะ..อ๊า...หยุด...อ๊ะ...อ๊ะ...ขออ๊า..ขอร้อง...อ๊ะ..ฮือ...อ๊ะ....ได้โปรดอ๊า!!!!"
"อย่ามาหนีความรับผิดชอบแบบนี้ฉีหลิน"
"ไม่..อ๊ะ..ไม่เอาแล้ว...อ๊ะ..อ๊ะ..พอ..อ๊าา..พอแล้ว...ฮืออ...อ๊ะ"
"นายเล่นขี้โกงไงถึงต้องเป็นแบบนี้ เราตกลงแล้วหนิ จะเสร็จก็ต้องเสร็จให้เท่ากัน"
"อ๊า..อ๊ะ..อ๊ะ...อ๊ะ..หยุด....อ๊ะ..อ๊า...ได้โปรด..ฮืออ..อ๊า"
คนใต้ร่างเสร็จสมไปอีกครั้ง แต่มันก็ไม่ได้ทำให้แรงกระแทกนี้ของผมหยุดลงไปง่ายๆเหมือนสติที่กำลังจะเลือนรางของฉีหลิน ความอุ่นร้องถูกส่งเข้าไปในท้องน้อยของอีกคนพร้อมๆกับการปล่อยให้นอนลงราบไปกับที่นอน แล้วดึงให้ไปตามแรงของผมอีกครั้ง
ผมเลื่อนตัวมานั่งอยู่ขอบเตียงนอนแล้วจับให้ฉีหลินมานั่งคร่อมอยู่บนตักหันหน้าเข้าหน้าผมแล้วให้มือที่ถูกล่ามติดกันอยู่คล้องคอผมไว้เหมือนกับที่เจ้าตัวนั่งแบบนี้เมื่อคืนกันใครบางคน
เป็นของๆกูแท้ๆ แต่กลับไปเอากับใครที่ไหนไม่รู้ได้ยังไง
เมื่อได้ท่าที่ต้องการแล้วผมก็จับสะโพกมนทำการกระแทกตัวตนของผมเข้าอีกครั้ง จนฉีหลินก็เลี่ยงไม่ได้ที่จะครางออกมาด้วยควาเสียวซ่านไม่หยุดปากจนต้องเสร็จไม่อีกครั้ง
"อ๊ะ..ฮือออ...พอแล้ว..อ๊ะ..ขอร้อง..อ๊ะ..อ๊ะ..อ๊า...ฮือฮา..หยุด..อ๊ะ..อ๊า!!!!"
"ถ้าจะหลับล่ะก็ หลับไปเลย ไม่ต้องห่วง กูไม่หยุดง่ายๆหรอ เพราะมึงเสร็จไปเท่าไหร่ กูก็จะทำจนกว่ากูจะเสร็จเท่ามึง ยิ่งมึงเสร็จเยอะเท่าไหร่..กูยิ่งชอบ งั้นเรามาเปลี่ยนที่บ้างดีกว่า เอาที่ไหนดีล่ะ โซฟามั้ย ฉีหลิน"
พอเถอะนะ แค่นี้พอนะ รู้สึกใจไม่ดีเลย ไรท์ไม่ได้มีเจตนาไปในทางที่ไม่ดีเลน ไม่รู้ว่านี้จะทำให้ผู้อ่านรู้สึกยังไง แต่ก็ช่วยคอมเม้นบอกด้วยนะ หากผิดพลาดประการใดก็ขอโทษด้วย
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น